Kniha Jób

1 (HEM) הלא צבא לאנוש על ארץ וכימי שכיר ימיו׃
1 (ROH) Či nemá človek vojenia na zemi? A jeho dni sú jako dni nájomníka.

2 (HEM) כעבד ישאף צל וכשכיר יקוה פעלו׃
2 (ROH) Jako sluha, ktorý dychtí po tôni, jako nájomník, ktorý túžobne očakáva plat za svoju prácu,

3 (HEM) כן הנחלתי לי ירחי שוא ולילות עמל מנו לי׃
3 (ROH) tak sú mi nadedené mesiace márnosti a tak mi načítali nocí trápenia.

4 (HEM) אם שכבתי ואמרתי מתי אקום ומדד ערב ושבעתי נדדים עדי נשף׃
4 (ROH) Keď ležím, hovorím: Kedyže už vstanem? Ale zase sa tiahne večer, a tak som sýty prehadzovania sa až do mraku.

5 (HEM) לבש בשרי רמה וגיש עפר עורי רגע וימאס׃
5 (ROH) Moje telo sa odialo červy a kôrou prachu; moja koža sa svraštila a tečie hnisom.

6 (HEM) ימי קלו מני ארג ויכלו באפס תקוה׃
6 (ROH) Moje dni sú rýchlejšie ako člnok tkáča a míňajú sa bez nádeje.

7 (HEM) זכר כי רוח חיי לא תשוב עיני לראות טוב׃
7 (ROH) Pamätaj, že môj život je ako vietor; moje oko už viacej neuvidí dobrého;

8 (HEM) לא תשורני עין ראי עיניך בי ואינני׃
8 (ROH) neuzrie ma oko toho, kto ma vidí; tvoje oči pozrú na mňa, a mňa už nebude.

9 (HEM) כלה ענן וילך כן יורד שאול לא יעלה׃
9 (ROH) Jako zaniká oblak a ide ta, taký je aj ten, kto sostupuje do hrobu; nevyjde zase hore;

10 (HEM) לא ישוב עוד לביתו ולא יכירנו עוד מקמו׃
10 (ROH) nenavráti sa viacej do svojho domu, ani ho viacej nepozná jeho miesto.

11 (HEM) גם אני לא אחשך פי אדברה בצר רוחי אשיחה במר נפשי׃
11 (ROH) Preto ani ja nebudem zdŕžať svoje ústa; hovoriť budem v úzkosti svojho ducha; vravieť budem v horkosti svojej duše.

12 (HEM) הים אני אם תנין כי תשים עלי משמר׃
12 (ROH) Či som ja azda morom, či azda morskou obludou, že si postavil proti mne stráž?

13 (HEM) כי אמרתי תנחמני ערשי ישא בשיחי משכבי׃
13 (ROH) Keď poviem: Moja posteľ ma poteší, moja loža pozdvihne v mojom náreku;

14 (HEM) וחתתני בחלמות ומחזינות תבעתני׃
14 (ROH) vtedy ma strašíš snami a desíš ma videniami,

15 (HEM) ותבחר מחנק נפשי מות מעצמותי׃
15 (ROH) takže si moja duša volí zaškrtenie, radšej smrť ako také moje kosti.

16 (HEM) מאסתי לא לעלם אחיה חדל ממני כי הבל ימי׃
16 (ROH) Opovrhujem životom, veď i tak nebudem žiť naveky. Nechaj ma, lebo moje dni sú márnosť.

17 (HEM) מה אנוש כי תגדלנו וכי תשית אליו לבך׃
17 (ROH) Čo je smrteľný človek, že ho tak zvelebuješ a že obraciaš k nemu svoje srdce a všímaš si ho?

18 (HEM) ותפקדנו לבקרים לרגעים תבחננו׃
18 (ROH) A že ho navštevuješ každého rána, zkúšaš ho každej chvíle?

19 (HEM) כמה לא תשעה ממני לא תרפני עד בלעי רקי׃
19 (ROH) Jako dlho to bude ešte trvať, čo neodvrátiš odo mňa svojho zraku? Prečo ma nepustíš, aspoň dokiaľ neprehltnem svojej sliny?

20 (HEM) חטאתי מה אפעל לך נצר האדם למה שמתני למפגע לך ואהיה עלי למשא׃
20 (ROH) Zhrešil som; čo ti mám učiniť, ó, ty, ktorý strežieš ľudí? Prečo si si ma postavil za cieľ, aby som bol sám sebe bremenom?

21 (HEM) ומה לא תשא פשעי ותעביר את עוני כי עתה לעפר אשכב ושחרתני ואינני׃
21 (ROH) A prečo neodpustíš môjho prestúpenia a neodnímeš mojej neprávosti? Lebo teraz už ľahnem do prachu, a keď ma budeš ráno hľadať, nebude ma.