 | ŽalmyBiblia - Sväté písmo(RV - Španielský - Reina Valera) | Ž 139, 1-24 |
1 (RV) Al Músico principal: Salmo de David. OH Jehová, tú me has examinado y conocido.
2 (RV) Tú has conocido mi sentarme y mi levantarme, Has entendido desde lejos mis pensamientos.
3 (RV) Mi senda y mi acostarme has rodeado, Y estás impuesto en todos mis caminos.
4 (RV) Pues aun no está la palabra en mi lengua, Y he aquí, oh Jehová, tú la sabes toda.
5 (RV) Detrás y delante me guarneciste, Y sobre mí pusiste tu mano.
6 (RV) Más maravillosa es la ciencia que mi capacidad; Alta es, no puedo comprenderla.
7 (RV) ¿Adónde me iré de tu espíritu? ¿Y adónde huiré de tu presencia?
8 (RV) Si subiere á los cielos, allí estás tú: Y si en abismo hiciere mi estrado, he aquí allí tú estás.
9 (RV) Si tomare las alas del alba, Y habitare en el extremo de la mar,
10 (RV) Aun allí me guiará tu mano, Y me asirá tu diestra.
11 (RV) Si dijere: Ciertamente las tinieblas me encubrirán; Aun la noche resplandecerá tocante á mí.
12 (RV) Aun las tinieblas no encubren de ti, Y la noche resplandece como el día: Lo mismo te son las tinieblas que la luz.
13 (RV) Porque tú poseiste mis riñones; Cubrísteme en el vientre de mi madre.
14 (RV) Te alabaré; porque formidables, maravillosas son tus obras: Estoy maravillado, Y mi alma lo conoce mucho.
15 (RV) No fué encubierto de ti mi cuerpo, Bien que en oculto fuí formado, Y compaginado en lo más bajo de la tierra.
16 (RV) Mi embrión vieron tus ojos, Y en tu libro estaban escritas todas aquellas cosas Que fueron luego formadas, Sin faltar una de ellas.
17 (RV) Así que cuán preciosos me son, oh Dios, tus pensamientos! Cuán multiplicadas son sus cuentas!
18 (RV) Si los cuento, multiplícanse más que la arena: Despierto, y aun estoy contigo.
19 (RV) De cierto, oh Dios, matarás al impío; Apartaos pues de mí, hombres sanguinarios.
20 (RV) Porque blasfemias dicen ellos contra ti: Tus enemigos toman en vano tu nombre
21 (RV) ¿No tengo en odio, oh Jehová, á los que te aborrecen, Y me conmuevo contra tus enemigos?
22 (RV) Aborrézcolos con perfecto odio; Téngolos por enemigos.
23 (RV) Examíname, oh Dios, y conoce mi corazón: Pruébame y reconoce mis pensamientos:
24 (RV) Y ve si hay en mí camino de perversidad, Y guíame en el camino eterno.
 | | Ž 139, 1-24 |
Verš 8
Si subiere á los cielos, allí estás tú: Y si en abismo hiciere mi estrado, he aquí allí tú estás.
Jób 26:6 - El sepulcro es descubierto delante de él, Y el infierno no tiene cobertura.
Am 9:2 - Aunque cavasen hasta el infierno, de allá los tomará mi mano; y si subieren hasta el cielo, de allá los haré descender.
Heb 4:13 - Y no hay cosa criada que no sea manifiesta en su presencia; antes todas las cosas están desnudas y abiertas á los ojos de aquel á quien tenemos que dar cuenta.
Verš 23
Examíname, oh Dios, y conoce mi corazón: Pruébame y reconoce mis pensamientos:
Jób 31:6 - Péseme Dios en balanzas de justicia, Y conocerá mi integridad.
Ž 26:2 - Pruébame, oh Jehová, y sondéame: Examina mis riñones y mi corazón.
Verš 15
No fué encubierto de ti mi cuerpo, Bien que en oculto fuí formado, Y compaginado en lo más bajo de la tierra.
Jób 10:8 - Tus manos me formaron y me compusieron Todo en contorno: ¿y así me deshaces?
Jób 10:10 - ¿No me fundiste como leche, Y como un queso me cuajaste?
Kaz 11:5 - Como tú no sabes cuál es el camino del viento, ó como se crían los huesos en el vientre de la mujer preñada, así ignoras la obra de Dios, el cual hace todas las cosas.
Z 139,2 - Pán vie o všetkom, čo žalmista robí.
Z 139,4 - Pán pozná myšlienky človeka (2b), preto je len zrejmé, že pozná aj ľudské slová, ktoré sú vyjadrením myšlienky. Pán ich pozná prv, než zaznejú z ľudských úst.
Z 139,9 - Keby žalmista rýchlosťou svetla zutekal na východ -"zornička" - alebo keby sa vychytil a býval na západe - "na najvzdialenejšom mori" - pred Božou prítomnosťou neutečie.
Z 139,12 - Tieto slová sú asi exegetická glosa, ktorá sa dostala z marga do textu.
Z 139,13-14 - Pán utvoril útroby človeka - dosl. obličky (Ž 26,2). "Obličky" sa považovali za sídlo myšlienok a citov (Ž 7,10; Prís 23,16 atď.). Pán "utkal" žalmistu - a každého človeka - ako nejaký tkáč z nervov, žíl, kostí, mäsa a kože v lone jeho matky. Vznik a vývoj ľudského plodu v materskom živote Semiti považovali za najväčší div a tajomstvo (Kaz 11,5). A Pánovi nie je ani to neznáme, ba naopak, on je pôvodcom tohto tajomstva. To, čo je neprístupné ľudskému oku, Pán vidí, vie o tom, lebo to sám pôsobí.
Z 139,18 - Stále mu ostáva celý Pán na rozjímanie a na rozprávanie - "ešte stále som pri tebe".