Kniha Jób

1 (POL) Tedy odpowiedział Elifas Temańczyk, i rzekł:
1 (ROH) Na to odpovedal Elifaz Témanský a riekol:

2 (POL) Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?
2 (ROH) Jestli sa pokúsime prehovoriť k tebe slovo, neunaví ťa to? Ale kto by sa aj mohol zdržať, aby nehovoril?!

3 (POL) Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.
3 (ROH) Hľa, učieval si mnohých a zomdlené ruky si posilňoval;

4 (POL) Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.
4 (ROH) tvoje slová pozdvihovaly klesajúceho, a zmocňoval si kolená, ktoré sa nakláňaly od slabosti.

5 (POL) A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.
5 (ROH) A keď teraz prišlo toto na teba, ťažko to nesieš; dotklo sa ťa, a si predesený.

6 (POL) Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?
6 (ROH) Či nebola tvoja bohabojnosť tvojou nádejou, tvojím očakávaním bezúhonnosť tvojich ciest?

7 (POL) Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?
7 (ROH) Nože sa rozpomeň, kde ktorý nevinný kedy zahynul? Alebo kde boli kedy spravedliví vyhladení?

8 (POL) Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.
8 (ROH) Jako som vídal tých, ktorí orali neprávosť a siali trápenie, že to i žali.

9 (POL) Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.
9 (ROH) Zahynuli od dychu Božieho a od ducha jeho hnevu zanikli.

10 (POL) Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.
10 (ROH) Revanie ľva a hlas ľvice umĺkne, a zuby ľvíčat bývajú vylámané;

11 (POL) Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.
11 (ROH) starý lev hynie, keď nieto koristi, a mláďatá ľvice sa rozpŕchnu.

12 (POL) Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.
12 (ROH) Ale ku mne sa prikradlo slovo, a moje ucho pochytilo niečo málo z toho.

13 (POL) W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,
13 (ROH) V dumách, pochádzajúcich z nočných videní, keď pripáda hlboký spánok na ľudí,

14 (POL) Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.
14 (ROH) nadišiel na mňa strach, a pochytilo ma trasenie, čo prestrašilo množstvo mojich kostí.

15 (POL) A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.
15 (ROH) Lebo nejaký duch prešiel popred moju tvár: dupkom vstaly vlasy na mojom tele.

16 (POL) Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:
16 (ROH) Zastál, ale som nepoznal jeho tvári, len nejaká podoba stála pred mojimi očima. Bolo ticho, a počul som nejaký hlas:

17 (POL) Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?
17 (ROH) Či je smrteľný človek spravedlivejší ako Bôh, alebo či je muž čistejší nad toho, ktorý ho učinil?

18 (POL) Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;
18 (ROH) Hľa, neverí ani svojim sluhom a pri svojich anjeloch zistil nedostatok.

19 (POL) Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.
19 (ROH) A čo potom povedať o tých, ktorí bývajú v domoch z hliny, ktorých základ je založený na prachu?! Rozdrtia ich skôr ako moľa.

20 (POL) Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.
20 (ROH) Od rána do večera bývajú skrúšení; bez toho, že by si toho všímali, hynú na večnosť.

21 (POL) Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.
21 (ROH) Či nejde ta s nimi aj ich sláva? Zomierajú, ale nie v múdrosti.