 | Kniha JóbBiblia - Sväté písmo(RV - Španielský - Reina Valera) | Jób 19, 1-29 |
1 (RV) Y RESPONDIO Job, y dijo:
2 (RV) ¿Hasta cuándo angustiaréis mi alma, Y me moleréis con palabras?
3 (RV) Ya me habéis vituperado diez veces: ¿No os avergonzáis de descomediros delante de mí?
4 (RV) Sea así que realmente haya yo errado, Conmigo se quedará mi yerro.
5 (RV) Mas si vosotros os engrandeciereis contra mí, Y adujereis contra mí mi oprobio,
6 (RV) Sabed ahora que Dios me ha trastornado, Y traído en derredor su red sobre mí.
7 (RV) He aquí yo clamaré agravio, y no seré oído: Daré voces, y no habrá juicio.
8 (RV) Cercó de vallado mi camino, y no pasaré; Y sobre mis veredas puso tinieblas.
9 (RV) Hame despojado de mi gloria, Y quitado la corona de mi cabeza.
10 (RV) Arruinóme por todos lados, y perezco; Y ha hecho pasar mi esperanza como árbol arrancado.
11 (RV) E hizo inflamar contra mí su furor, Y contóme para sí entre sus enemigos.
12 (RV) Vinieron sus ejércitos á una, y trillaron sobre mí su camino, Y asentaron campo en derredor de mi tienda.
13 (RV) Hizo alejar de mí mis hermanos, Y positivamente se extrañaron de mí mis conocidos.
14 (RV) Mis parientes se detuvieron, Y mis conocidos se olvidaron de mí.
15 (RV) Los moradores de mi casa y mis criadas me tuvieron por extraño; Forastero fuí yo en sus ojos.
16 (RV) Llamé á mi siervo, y no respondió; De mi propia boca le suplicaba.
17 (RV) Mi aliento vino á ser extraño á mi mujer, Aunque por los hijos de mis entrañas le rogaba.
18 (RV) Aun los muchachos me menospreciaron: En levantándome, hablaban contra mí.
19 (RV) Todos mis confidentes me aborrecieron; Y los que yo amaba, se tornaron contra mí.
20 (RV) Mi cuero y mi carne se pegaron á mis huesos; Y he escapado con la piel de mis dientes.
21 (RV) Oh vosotros mis amigos, tened compasión de mí, tened compasión de mí; Porque la mano de Dios me ha tocado.
22 (RV) ¿Por qué me perseguís como Dios, Y no os hartáis de mis carnes?
23 (RV) Quién diese ahora que mis palabras fuesen escritas! Quién diese que se escribieran en un libro!
24 (RV) Que con cincel de hierro y con plomo Fuesen en piedra esculpidas para siempre!
25 (RV) Yo sé que mi Redentor vive, Y al fin se levantará sobre el polvo:
26 (RV) Y después de deshecha esta mi piel, Aun he de ver en mi carne á Dios;
27 (RV) Al cual yo tengo de ver por mí, Y mis ojos lo verán, y no otro, Aunque mis riñones se consuman dentro de mí.
28 (RV) Mas debierais decir: ¿Por qué lo perseguimos? Ya que la raíz del negocio en mí se halla.
29 (RV) Temed vosotros delante de la espada; Porque sobreviene el furor de la espada á causa de las injusticias, Para que sepáis que hay un juicio.
 | | Jób 19, 1-29 |
Verš 19
Todos mis confidentes me aborrecieron; Y los que yo amaba, se tornaron contra mí.
Ž 41:9 - Aun el hombre de mi paz, en quien yo confiaba, el que de mi pan comía, Alzó contra mí el calcañar.
Ž 55:13 - Mas tú, hombre, al parecer íntimo mío, Mi guía, y mi familiar:
Verš 18
Aun los muchachos me menospreciaron: En levantándome, hablaban contra mí.
Jób 30:1 - MAS ahora los más mozos de días que yo, se ríen de mí; Cuyos padres yo desdeñara ponerlos con los perros de mi ganado.
Verš 11
E hizo inflamar contra mí su furor, Y contóme para sí entre sus enemigos.
Jób 13:24 - ¿Por qué escondes tu rostro, Y me cuentas por tu enemigo?
Jób 16:9 - Su furor me destrizó, y me ha sido contrario: Crujió sus dientes contra mí; Contra mí aguzó sus ojos mi enemigo.
Jób 33:10 - He aquí que él buscó achaques contra mí, Y me tiene por su enemigo;
Nár 2:5 - Fué el Señor como enemigo, destruyó a Israel; Destruyó todos sus palacios, disipó sus fortalezas: Y multiplicó en la hija de Judá la tristeza y lamento.
Verš 20
Mi cuero y mi carne se pegaron á mis huesos; Y he escapado con la piel de mis dientes.
Jób 30:30 - Mi piel está denegrida sobre mí, Y mis huesos se secaron con ardentía.
Ž 102:5 - Por la voz de mi gemido Mis huesos se han pegado á mi carne.
Nár 4:8 - Oscura más que la negrura es la forma de ellos; no los conocen por las calles: Su piel está pegada á sus huesos, seca como un palo.
Verš 13
Hizo alejar de mí mis hermanos, Y positivamente se extrañaron de mí mis conocidos.
Ž 31:11 - De todos mis enemigos he sido oprobio, Y de mis vecinos en gran manera, y horror á mis conocidos: Los que me veían fuera, huían de mí.
Ž 38:11 - Mis amigos y mis compañeros se quitaron de delante de mi plaga; Y mis cercanos se pusieron lejos.
Ž 69:8 - He sido extrañado de mis hermanos, Y extraño á los hijos de mi madre.
Ž 88:8 - Has alejado de mí mis conocidos: Hasme puesto por abominación á ellos: Encerrado estoy, y no puedo salir.
Job 19,9 - Boh postrhúval ozdobné rúcho z Jóba, t. j. odňal mu všetku vážnosť a bohatstvo, ktorými predtým oplýval.
Job 19,12 - "Tlupy, čo postupujú združené", sú všetci nepriatelia Jóbovi. K nim patria aj jeho bezohľadní priatelia.
Job 19,13 - "Bratia" sú Jóbovi súkmeňovci a iní bližší pokrvní. Slovo "brat" malo v tých krajoch široký význam: Okrem pokrvných naznačovalo vôbec všetkých ľudí, ktorí sú dušou niekomu blízki.
Job 19,20 - Jób vychudol na kožu a kosť. Pery bez mäsa mu pokrývajú zuby.
Job 19,24 - Nápisy na skalných stenách chránili proti vplyvom poveternosti tak, že vryté priehlbiny písmen vyplnili olovom.
Job 19,27 - Osnova sa nám spoľahlivo nezachovala; preto je pochopiteľné, že aj preklady sú dosť odchylné. Zmysel miesta treba porovnať s obsahom celej knihy. Kniha o Jóbovi nikde neučí výslovné presvedčenie o budúcom zmŕtvychvstaní tela, ako sa o tom mnohí, najmä vedení textom Vulgáty nazdávali. Zmysel miesta je asi tento: Keď večne živý Boh vystúpi raz ako Jóbov obhajca, pomôže mu k jeho právu. Lebo Boh dokáže jeho nevinu a zbaví ho aj utrpenia. Jób bude hľadieť na Boha vo svojom tele, ale ešte v tomto živote.