Príslovia

Biblia - Sväté písmo

(POL - Poľský - Gdańska)

Prís 26, 1-28

1 Jako śnieg w lecie, i jako deszcz we żniwa; tak głupiemu nie przystoi chwała. 2 Jako się ptak tam i sam tuła, i jako jaskółka lata: tak przeklęstwo niezasłużone nie przyjdzie. 3 Bicz na konia, ogłów na osła, a kij potrzebny jest na grzbiet głupiego. 4 Nie odpowiadaj głupiemu według głupstwa jego, abyś mu i ty nie był podobny. 5 Odpowiedz głupiemu według głupstwa jego, aby się sobie nie zdał być mądrym. 6 Jakoby nogi obciął, tak się bezprawia dopuszcza, kto się głupiemu poselstwa powierza. 7 Jako nierówne są golenie u chromego: tak jest powieść w ustach głupich. 8 Jako kiedy kto przywiązuje kamień drogi do procy: tak czyni ten, który uczciwość głupiemu wyrządza. 9 Jako ciernie, gdy się dostaną w rękę pijanego: tak przypowieść jest w ustach głupich. 10 Wielki Pan stworzył wszystko, a daje zapłatę głupiemu, daje także zapłatę przestępcom. 11 Jako pies wraca się do zwrócenia swego: tak głupi powtarza głupstwo swoje. 12 Ujrzyszli człowieka, co się sobie zda być mądrym, nadzieja o głupim lepsza jest, niżeli o nim. 13 Leniwy mówi: lew na drodze, lew na ulicach. 14 Jako się drzwi obracają na zawiasach swoich: tak leniwiec na łóżku swojem. 15 Leniwiec rękę kryje do zanadrzy swych, a ciężko mu jej podnosić do ust swoich. 16 Leniwiec zda się sobie być mędrszym, niżeli siedm odpowiadających z rozsądkiem. 17 Jakoby też psa za uszy łapał, kto się mimo idąc w cudzą zwadę wdaje. 18 Jako szalony wypuszcza iskry i strzały śmiertelne: 19 Tak jest każdy, który podchodzi przyjaciela swego, a mówi: Azam ja nie żartował? 20 Gdy niestaje drew, gaśnie ogień; tak gdy nie będzie klatecznika, ucichnie zwada. 21 Jako węgiel martwy służy do rozniecenia, i drwa do ognia; tak człowiek swarliwy do rozniecenia zwady. 22 Słowa obmówcy są jako słowa zranionych; a wszakże przenikają do wnętrzności żywota. 23 Wargi nieprzyjacielskie i serce złe są jako srebrna piana, którą polewają naczynie gliniane. 24 Ten, co kogo nienawidzi, za inszego się udaje wargami swemi; ale w sercu swojem myśli o zdradzie. 25 Gdyć się ochotnym mową swą ukazuje, nie wierz mu: bo siedmioraka obrzydliwość jest w sercu jego. 26 Nienawiść zdradliwie bywa pokryta; ale odkryta bywa złość jej w zgromadzeniu. 27 Kto drugiemu dół kopie, wpada weń; a kto kamień toczy, na niego się obraca. 28 Człowiek języka kłamliwego ma utrapienie w nienawiści, a usta łagodne przywodzą do upadku.

Verš 3

Bicz na konia, ogłów na osła, a kij potrzebny jest na grzbiet głupiego.

Ž 32:9 - Nie bądźcież jako koń, albo jako muł, którzy rozumu nie mają, których gęby uzdą i wędzidłem kiełznać musisz, aby się na cię nie porywały.

Prís 10:13 - W wargach roztropnego znajduje się mądrość; ale kij na grzbiecie szalonego.

Verš 11

Jako pies wraca się do zwrócenia swego: tak głupi powtarza głupstwo swoje.

2Pt 2:22 - Aleć się im przydało według onej prawdziwej przypowieści: Pies wrócił się do zwracania swego, a świnia umyta do walania się w błocie.

Verš 12

Ujrzyszli człowieka, co się sobie zda być mądrym, nadzieja o głupim lepsza jest, niżeli o nim.

Prís 29:20 - Ujrzysz człowieka skwapliwego w sprawach swoich; ale lepsza jest nadzieja o głupim, niż o nim.

Verš 13

Leniwy mówi: lew na drodze, lew na ulicach.

Prís 22:13 - Leniwiec mówi: Lew na dworzu, w pośród ulicy bym był zabity.

Verš 15

Leniwiec rękę kryje do zanadrzy swych, a ciężko mu jej podnosić do ust swoich.

Prís 19:24 - Leniwy kryje rękę swą pod pachę, i do ust swych nie podnosi jej.

Verš 20

Gdy niestaje drew, gaśnie ogień; tak gdy nie będzie klatecznika, ucichnie zwada.

Prís 22:10 - Wyrzuć naśmiewcę, a ustanie zwada; owszem uspokoi się swar i pohańbienie.

Verš 21

Jako węgiel martwy służy do rozniecenia, i drwa do ognia; tak człowiek swarliwy do rozniecenia zwady.

Prís 15:18 - Mąż gniewliwy wszczyna swary; ale nierychły do gniewu uśmierza zwady.

Prís 29:22 - Człowiek gniewliwy wszczyna zwadę, a pierzchliwy wiele grzeszy.

Verš 22

Słowa obmówcy są jako słowa zranionych; a wszakże przenikają do wnętrzności żywota.

Prís 18:8 - Słowa obmówcy są jako słowa zranionych, a wszakże przenikają do wnętrzności żywota.

Verš 27

Kto drugiemu dół kopie, wpada weń; a kto kamień toczy, na niego się obraca.

Ž 7:15 - Oto rodzi nieprawość, bo począł boleść; ale porodzi kłamstwo.

Ž 9:15 - Abym opowiadał wszystkie chwały twoje w bramach córki Syońskiej, weseląc się w zbawieniu twojem.

Ž 10:2 - Złośnik z hardości prześladuje ubogiego; niechajże będą uchwyceni w chytrych zamysłach, które zamyślają.

Ž 57:6 - Wywyżże się nad niebiosa, o Boże! a nade wszystką ziemią chwała twoja.

Kaz 10:8 - kto kopie dół, sam weń wpada; a kto rozrzuca płot, wąż go ukąsi.

Pris 26,4-5 - Naoko si tie dva verše protirečia. Lenže prvý raz sa odporúča nehovoriť s pochábľom tak hlúpo, ako hovorí on, aby sa mu nezdalo, že je to súhlas s jeho pochabými rečami, a druhý raz sa radí odpovedať mu tak, aby poznal svoju hlúposť, aby pádna odpoveď ho usvedčila z jeho pochabosti.

Pris 26,11 - Porov. 2 Pt 2,22.

Pris 26,22 - Porov. 18,8.