Žalmy

Biblia - Sväté písmo

(POL - Poľský - Gdańska)

Ž 69, 1-36

1 Przedniejszemu śpiewakowi na Sosannim psalm Dawidowy. 2 Wybaw mię, o Boże! boć przyszły wody aż do duszy mojej. 3 Pogrążony jestem w głębokiem błocie, gdzie dna niemasz; przyszedłem w głębokości wód, a nawałność ich porwała mię. 4 Spracowałem się wołając, wyschło gardło moje; ustały oczy moje, gdym oczekiwał Boga mojego. 5 Więcej jest tych, którzy mię mają w nienawiści bez przyczyny, niż włosów na głowie mojej; zmocnili się ci, którzy mię wygubić usiłują, a są nieprzyjaciółmi mymi niesłusznie; czegom nie wydarł, musiałem nagradzać. 6 Boże! ty znasz głupstwo moje, a występki moje nie są tajne przed tobą. 7 Niechajże nie będą zawstydzeni dla mnie ci, którzy na cię oczekują, Panie, Panie zastępów! niech nie przychodzą dla mnie do hańby ci, którzy cię szukają, o Boże Izraelski! 8 Bo dla ciebie ponoszę urąganie, a zelżywość okryła oblicze moje. 9 Stałem się obcym braciom moim, a cudzoziemcem synom matki mojej, 10 Przeto, że gorliwość domu twego zżarła mię, a urąganie urągających tobie przypadło na mię. 11 Gdym płakał i trapił postem duszę moję, stało mi się to pohańbienie. 12 Gdym wziął na się wór miasto szaty, byłem u nich przypowieścią. 13 Mówili o mnie ci, którzy siedzieli w bramie, a byłem piosnką u tych, którzy pili mocny napój. 14 Ale ja obracam modlitwę moję do ciebie, Panie! czas jest upodobania twego; o Boże! według wielkości miłosierdzia twego wysłuchajże mię, dla prawdy zbawienia twego. 15 Wyrwij mię z błota, abym nie był pogrążony; niech będę wyrwany od tych, którzy mię nienawidzą, jako z głębokości wód; 16 Aby mię nie zatopiły strumienie wód, i nie pożarła głębia i nie zawarła nademną studnia wierzchu swego. 17 Wysłuchajże mię, Panie! boć dobre jest miłosierdzie twoje; według wielkiej litości twojej wejrzyj na mię. 18 Nie zakrywajże oblicza twego od sługi swego, bom jest w utrapieniu; pośpieszże się, wysłuchaj mię. 19 Przybliż się do duszy mojej, a wybaw ją; dla nieprzyjaciół moich odkup mię. 20 Ty znasz pohańbienie moje, i zelżywość moję, i wstyd mój: przed tobąć są wszyscy nieprzyjaciele moi. 21 Pohańbienie pokruszyło serce moje, z czegom był żałośny; oczekiwałem, azaliby się mię kto użalił, ale nikt nie był; azaliby mię kto pocieszył, alem nie znalazł. 22 Owszem, miasto pokarmu podali mi żółć, a w pragnieniu mojem napoili mię octem. 23 Niechajże im będzie stół ich przed nimi sidłem, a szczęście ich na upadek. 24 Niech się zaćmią oczy ich, aby nie widzieli, a biodra ich niech się zawżdy chwieją. 25 Wylij na nich rozgniewanie swoje, a popędliwość gniewu twego niech ich ogarnie. 26 Niech będzie mieszkanie ich puste, w namiotach ich niech nikt nie mieszka. 27 Bo tego, któregoś ty ubił, prześladują, a o boleści poranionych twoich rozmawiają. 28 Przydajże nieprawość ku nieprawości ich, a niech nie przychodzą do sprawiedliwości twojej. 29 Niech będą wymazani z ksiąg żyjących, a z sprawiedliwymi niech nie będą zapisani. 30 Jamci utrapiony, i zbolały; lecz zbawienie twoje, Boże! na miejscu bezpiecznem postawi mię. 31 Tedy będę chwalił imię Boże pieśnią, a będę je wielbił z dziękczynieniem. 32 A będzie to przyjemniejsze Panu, niżeli wół albo cielec rogaty z rozdzielonemi kopytami. 33 To widząc pokorni rozradują się, szukając Boga, a ożyje serce ich; 34 Iż wysłuchiwa Pan ubogich, a więźniami swymi nie gardzi. 35 Niech go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co się w nich rucha. 36 Bógci zaiste zachowa Syon, i pobuduje miasta Judzkie; i będą tam mieszkać, a ziemię tę dziedzicznie otrzymają. Także i nasienie sług jego dziedzicznie ją otrzyma, a którzy miłują imię jego, będą w niej mieszkać.

Verš 9

Stałem się obcym braciom moim, a cudzoziemcem synom matki mojej,

Jn 2:17 - I wspomnieli sobie uczniowie jego, iż napisano: Gorliwość domu twego zżarła mię.

Rim 15:3 - Ponieważ i Chrystus nie podobał się samemu sobie, ale jako napisano: Urągania urągających tobie przypadły na mię.

Verš 25

Wylij na nich rozgniewanie swoje, a popędliwość gniewu twego niech ich ogarnie.

Sk 1:20 - Albowiem napisano w księgach Psalmów: Niechaj będzie mieszkanie jego puste, a niech nie będzie, kto by w niem mieszkał, a biskupstwo jego niech weźmie inny.

Verš 21

Pohańbienie pokruszyło serce moje, z czegom był żałośny; oczekiwałem, azaliby się mię kto użalił, ale nikt nie był; azaliby mię kto pocieszył, alem nie znalazł.

Mt 27:34 - Dali mu pić ocet z żółcią zmieszany; a skosztowawszy, nie chciał pić.

Mt 27:48 - A zarazem bieżawszy jeden z nich, wziął gąbkę, i napełnił ją octem, a włożywszy na trzcinę, dał mu pić.

Mk 15:23 - I dawali mu pić wino z myrrą; ale go on nie przyjął.

Jn 19:28 - Potem widząc Jezus, iż się już wszystko wykonało, aby się wypełniło Pismo, rzekł: Pragnę.

Verš 22

Owszem, miasto pokarmu podali mi żółć, a w pragnieniu mojem napoili mię octem.

Rim 11:9 - A Dawid mówi: Niechaj im będzie stół ich sidłem i ułowieniem i otrąceniem i odpłatą.

Verš 23

Niechajże im będzie stół ich przed nimi sidłem, a szczęście ich na upadek.

Iz 6:9 - A on rzekł: Idź, a powiedz ludowi temu: Słuchajcie słuchając, a nie rozumijcie, a widząc patrzajcie, a nie poznawajcie.

Iz 29:10 - Bo was napełnił Pan duchem snu twardego, i zawarł oczy wasze; proroków i książąt waszych najopatrzniejszych oczy zasłonił.

Iz 44:18 - Nie wiedzą, ani rozumieją, przeto, że Bóg zaślepił oczy ich, aby nie widzieli, i serca ich, aby nie rozumieli.

Rim 11:10 - Niech zaćmione będą oczy ich, aby nie widzieli, a grzbietu ich zawsze nachylaj.

Z 69 - Ako svedčí nadpis, žalm je od Dávida, čo potvrdzuje aj sv. Pavol (Rim 11,9) a sv. Lukáš (Sk 1,16.20). Mesiášsku povahu žalmu potvrdzujú novozákonné citácie.

Z 69,5 - "Musel som vrátiť, čo som neulúpil" - azda príslovie na potvrdenie vlastnej neviny. Takto mohol hovoriť Mesiáš, ktorý naozaj trpel nevinne.

Z 69,12 - Trpiteľ si obliekol "vrecovinu", jednoduchý oblek z kozej srsti. Izraeliti ho nosievali na znak smútku a pokánia (Ž 30,12; 35,13; porov. Jn 3,5.6.8).

Z 69,22 - "Žlč - ró'š" v hebrejčine označuje aj rastlinu, ktorej šťava je horká a jedovatá (Mt 27,34; Mk 15,23).

Z 69,23-28 - V týchto veršoch žalmista žiada podľa práva odvety (lex talionis), ktoré v SZ platilo za všeobecnú normu (Ex 21,12.23-25; Lv 24,17-21), tresty, ktoré uvalili na seba svojím prečinom. Lež Nový zákon nahrádza tento spravodlivý zákon zákonom lásky. Ježiš sa na kríži modlil za všetkých, aj za svojich nepriateľov a vrahov.