 | Kniha JóbBiblia - Sväté písmo(RV - Španielský - Reina Valera) | Jób 30, 1-31 |
1 Jób 30, 1 MAS ahora los más mozos de días que yo, se ríen de mí; Cuyos padres yo desdeñara ponerlos con los perros de mi ganado. 2 Jób 30, 2 Porque ¿para qué yo habría menester la fuerza de sus manos, En los cuales había perecido con el tiempo? 3 Jób 30, 3 Por causa de la pobreza y del hambre andaban solos; Huían á la soledad, á lugar tenebroso, asolado y desierto. 4 Jób 30, 4 Que cogían malvas entre los arbustos, Y raíces de enebro para calentarse. 5 Jób 30, 5 Eran echados de entre las gentes, Y todos les daban grita como al ladrón. 6 Jób 30, 6 Habitaban en las barrancas de los arroyos, En las cavernas de la tierra, y en las rocas. 7 Jób 30, 7 Bramaban entre las matas, Y se reunían debajo de las espinas. 8 Jób 30, 8 Hijos de viles, y hombres sin nombre, Más bajos que la misma tierra. 9 Jób 30, 9 Y ahora yo soy su canción, Y he sido hecho su refrán. 10 Jób 30, 10 Abomínanme, aléjanse de mí, Y aun de mi rostro no detuvieron su saliva. 11 Jób 30, 11 Porque Dios desató mi cuerda, y me afligió, Por eso se desenfrenaron delante de mi rostro. 12 Jób 30, 12 A la mano derecha se levantaron los jóvenes; Empujaron mis pies, Y sentaron contra mí las vías de su ruina. 13 Jób 30, 13 Mi senda desbarataron, Aprovecháronse de mi quebrantamiento, Contra los cuales no hubo ayudador. 14 Jób 30, 14 Vinieron como por portillo ancho, Revolviéronse á mi calamidad. 15 Jób 30, 15 Hanse revuelto turbaciones sobre mí; Combatieron como viento mi alma, Y mi salud pasó como nube 16 Jób 30, 16 Y ahora mi alma está derramada en mí; Días de aflicción me han aprehendido. 17 Jób 30, 17 De noche taladra sobre mí mis huesos, Y mis pulsos no reposan. 18 Jób 30, 18 Con la grande copia de materia mi vestidura está demudada; Cíñeme como el cuello de mi túnica. 19 Jób 30, 19 Derribóme en el lodo, Y soy semejante al polvo y á la ceniza. 20 Jób 30, 20 Clamo á ti, y no me oyes; Preséntome, y no me atiendes. 21 Jób 30, 21 Haste tornado cruel para mí: Con la fortaleza de tu mano me amenazas. 22 Jób 30, 22 Levantásteme, é hicísteme cabalgar sobre el viento, Y disolviste mi sustancia. 23 Jób 30, 23 Porque yo conozco que me reduces á la muerte; Y á la casa determinada á todo viviente. 24 Jób 30, 24 Mas él no extenderá la mano contra el sepulcro; ¿Clamarán los sepultados cuando él los quebrantare? 25 Jób 30, 25 ¿No lloré yo al afligido? Y mi alma ¿no se entristeció sobre el menesteroso? 26 Jób 30, 26 Cuando esperaba yo el bien, entonces vino el mal; Y cuando esperaba luz, la oscuridad vino. 27 Jób 30, 27 Mis entrañas hierven, y no reposan; Días de aflicción me han sobrecogido. 28 Jób 30, 28 Denegrido ando, y no por el sol: Levantádome he en la congregación, y clamado. 29 Jób 30, 29 He venido á ser hermano de los dragones, Y compañero de los buhos. 30 Jób 30, 30 Mi piel está denegrida sobre mí, Y mis huesos se secaron con ardentía. 31 Jób 30, 31 Y hase tornado mi arpa en luto, Y mi órgano en voz de lamentadores.
 | | Jób 30, 1-31 |
Verš 9
Y ahora yo soy su canción, Y he sido hecho su refrán.
Jób 17:6 - El me ha puesto por parábola de pueblos, Y delante de ellos he sido como tamboril.
Ž 69:12 - Hablaban contra mí los que se sentaban á la puerta, Y me zaherían en las canciones de los bebederos de sidra.
Nár 3:14 - Fuí escarnio á todo mi pueblo, canción de ellos todos los días.
Nár 3:63 - Su sentarse, y su levantarse mira: yo soy su canción.
Verš 10
Abomínanme, aléjanse de mí, Y aun de mi rostro no detuvieron su saliva.
Jób 19:19 - Todos mis confidentes me aborrecieron; Y los que yo amaba, se tornaron contra mí.
Verš 23
Porque yo conozco que me reduces á la muerte; Y á la casa determinada á todo viviente.
Heb 9:27 - Y de la manera que está establecido á los hombres que mueran una vez, y después el juicio;
Verš 25
¿No lloré yo al afligido? Y mi alma ¿no se entristeció sobre el menesteroso?
Ž 35:13 - Mas yo, cuando ellos enfermaron, me vestí de saco; Afligí con ayuno mi alma, Y mi oración se revolvía en mi seno.
Rim 12:15 - Gozaos con los que se gozan: llorad con los que lloran.
Verš 29
He venido á ser hermano de los dragones, Y compañero de los buhos.
Ž 102:6 - Soy semejante al pelícano del desierto; Soy como el buho de las soledades.
Verš 30
Mi piel está denegrida sobre mí, Y mis huesos se secaron con ardentía.
Ž 119:83 - Porque estoy como el odre al humo; Mas no he olvidado tus estatutos.
Nár 4:8 - Oscura más que la negrura es la forma de ellos; no los conocen por las calles: Su piel está pegada á sus huesos, seca como un palo.
Nár 5:10 - Nuestra piel se ennegreció como un horno A causa del ardor del hambre.
Job 30,1-8 - Jóbova bieda je nateraz taká veľká, že aj ľudia mravne hlboko kleslí a zo spoločnosti takmer vysotení, teda ľudia najpodlejší, dovoľujú si posmievať sa mu.
Job 30,5 - U arabských beduínov (obyvateľov púšte) panoval prísny rodinný poriadok. Pre určité poklesky a previnenia príslušníka čeľade bolo možno potrestať vylúčením z kmeňa.
Job 30,11 - "Ten ma trápi, čo si putá rozviazal" – nie je doslovný preklad nejasnej hebrejskej osnovy. Preklad by mohol znieť aj takto: Uvoľnil povrazec stanu a mňa podvrátil. – Iní zasa s opravou prekladajú: Uvoľnil mi šľachu na luku – mňa upokoril – nechal padnúť ohradu, čo bola predo mnou. Zmysel miesta vyjadruje toľko: Môj protivník priviedol ma až do nebezpečenstva života.
Job 30,12-24 - Ako sa vedia podliaci posmievať, to svätopisec opisuje obrazom vzatým z obliehania mesta. Preto verš 12 prekladajú aj takto: Povstali proti mne, čo ma osočujú; vrhajú sa na mňa – násypmi rovnajú, proti mne budujú chodníky k záhube. – "Do slučky mi nohy lapajú" môže byť vysvetlivka, ktorá sa dostala z okraja knihy do textu. I tento verš Knihy Jób patrí medzi miesta, kde vykladač ostáva takmer bezradne stáť. Skúsil to už sv. Hieronym, ktorý si za drahý peniaz najal na pomoc židovského učenca, keď prekladal túto knihu. Ale priznáva sa, že nebol múdrejší ani potom, keď už spoločne prebrali túto ťažkú osnovu. – Svojvoľne si doplňovať a opravovať osnovu nedovoľuje nám povinná úcta voči posvätným knihám.
Job 30,18 - Miesto prekladajú rozlične: "Mocný násilník rozmetal mi chodník, ten sa podobá odevu môjmu celkom." – I tento text je značne porušený.
Job 30,29 - Žaloby Jóbove vyznievajú bolestne, asi ako zavýjanie niektorých zvierat na púšti. (Pštros má meno "vták smútku", porov. 39,13 n.)