výhody registrácie

Kniha Jób

Biblia - Sväté písmo

(RV - Španielský - Reina Valera)

Jób 16, 1-22

1 Y RESPONDIO Job, y dijo: 2 Muchas veces he oído cosas como estas: Consoladores molestos sois todos vosotros. 3 ¿Tendrán fin las palabras ventosas? O ¿qué te animará á responder? 4 También yo hablaría como vosotros. Ojalá vuestra alma estuviera en lugar de la mía, Que yo os tendría compañía en las palabras, Y sobre vosotros movería mi cabeza. 5 Mas yo os alentaría con mis palabras, Y la consolación de mis labios apaciguaría el dolor vuestro. 6 Si hablo, mi dolor no cesa; Y si dejo de hablar, no se aparta de mí. 7 Empero ahora me ha fatigado: Has tú asolado toda mi compañía. 8 Tú me has arrugado; testigo es mi flacura, Que se levanta contra mí para testificar en mi rostro. 9 Su furor me destrizó, y me ha sido contrario: Crujió sus dientes contra mí; Contra mí aguzó sus ojos mi enemigo. 10 Abrieron contra mí su boca; Hirieron mis mejillas con afrenta; Contra mí se juntaron todos. 11 Hame entregado Dios al mentiroso, Y en las manos de los impíos me hizo estremecer. 12 Próspero estaba, y desmenuzóme: Y arrebatóme por la cerviz, y despedazóme, Y púsome por blanco suyo. 13 Cercáronme sus flecheros, Partió mis riñones, y no perdonó: Mi hiel derramó por tierra. 14 Quebrantóme de quebranto sobre quebranto; Corrió contra mí como un gigante. 15 Yo cosí saco sobre mi piel, Y cargué mi cabeza de polvo. 16 Mi rostro está enlodado con lloro, Y mis párpados entenebrecidos: 17 A pesar de no haber iniquidad en mis manos, Y de haber sido mi oración pura. 18 Oh tierra! no cubras mi sangre, Y no haya lugar á mi clamor. 19 Mas he aquí que en los cielos está mi testigo, Y mi testimonio en las alturas. 20 Disputadores son mis amigos: Mas á Dios destilarán mis ojos. 21 Ojalá pudiese disputar el hombre con Dios, Como con su prójimo! 22 Mas los años contados vendrán, Y yo iré el camino por donde no volveré.

Jób 16, 1-22





Verš 9
Su furor me destrizó, y me ha sido contrario: Crujió sus dientes contra mí; Contra mí aguzó sus ojos mi enemigo.
Jób 10:16 - Y subirá de punto, pues me cazas como á león, Y tornas á hacer en mí maravillas.
Jób 13:24 - ¿Por qué escondes tu rostro, Y me cuentas por tu enemigo?

Verš 2
Muchas veces he oído cosas como estas: Consoladores molestos sois todos vosotros.
Jób 13:4 - Que ciertamente vosotros sois fraguadores de mentira; Sois todos vosotros médicos nulos.

Verš 12
Próspero estaba, y desmenuzóme: Y arrebatóme por la cerviz, y despedazóme, Y púsome por blanco suyo.
Jób 7:20 - Pequé, ¿qué te haré, oh Guarda de los hombres? ¿Por qué me has puesto contrario á ti, Y que á mí mismo sea pesado?
Nár 3:12 - Su arco entesó, y púsome como blanco a la saeta.

Verš 21
Ojalá pudiese disputar el hombre con Dios, Como con su prójimo!
Jób 31:35 - Quién me diera quien me oyese! He aquí mi impresión es que el Omnipotente testificaría por mí, Aunque mi adversario me hiciera el proceso.
Kaz 6:10 - El que es, ya su nombre ha sido nombrado; y se sabe que es hombre, y que no podrá contender con el que es más fuerte que él.
Iz 45:9 - Ay del que pleitea con su Hacedor! ­el tiesto con los tiestos de la tierra! ¿Dirá el barro al que lo labra: Qué haces; ó tu obra: No tiene manos?
Rim 9:20 - Mas antes, oh hombre, ¿quién eres tú, para que alterques con Dios? Dirá el vaso de barro al que le labró: ¿Por qué me has hecho tal?

Verš 15
Yo cosí saco sobre mi piel, Y cargué mi cabeza de polvo.
Jób 30:19 - Derribóme en el lodo, Y soy semejante al polvo y á la ceniza.

Job 16,8 - Veľmi ťažký, azda porušený text.

Job 16,9-10 - Ako si počínajú divé zvery a šelmy proti svojej úbohej koristi, tak kruto si počínajú aj Jóbovi priatelia proti svojmu niekdajšiemu vernému druhovi. Miesto pravej a úprimnej potechy nemilosrdne ho sužujú, keď mu siahajú na posledné, čo mu zostalo po toľkých stratách majetku a zdravia: na jeho nevinnosť a čestné meno.

Job 16,15 - "Žínenka" znamená smútočné rúcho, ušité z vrecoviny, ktoré nosili na holom tele (preto hovorí Jób: "ušil som si ju na kožu").

Job 16,18 - Vyliata krv volala o pomstu. Preto si Jób žiada, aby ju zem nepokryla. Jóbova krv má vznášať žaloby za všetky jeho telesné a duševné útrapy. Taká nevinne vyliata krv volala podľa predstavy tamojších ľudí k Bohu o pomstu (Gn 4,10; Iz 26,21), kým ju nezakryjú, t. j. kým ju nevypomstia. V tých krajoch vládlo prísne ustanovenie o krvnej pomste podľa zásady: Život za život, zub za zub! Dokiaľ zavraždený človek nebol pomstený smrťou samého vraha, mŕtvola nevinne zavraždeného nebola "prikrytá", nemala nárok na pravé spočinutie.